“Acht jaar geleden kregen Wim en ik het onwerkelijke bericht dat onze zoon Gijs, toen acht jaar oud, hersenstamkanker had. Zijn levensverwachting zou minder dan een jaar zijn. We beloofden elkaar dat we niet bij de pakken neer zouden gaan zitten, hoe moeilijk dat ook was.
We zouden zo positief mogelijk blijven en zo veel mogelijk mooie momenten maken voor Gijs en ons gezin. Een grote wens van Gijs was ouder worden. Elk weekend vierden we daarom zijn verjaardag. Compleet met slingers, taart, cadeautjes en visite. Gijs vond het prachtig.
Dankzij de hulp van lieve familie en vrienden werd er veel voor Gijs georganiseerd. Als Gijs een ritje wilde maken in een snelle auto, stond de volgende dag een sportwagen voor de deur. En als hij op vakantie wilde, gingen we naar het vakantiehuisje van vrienden.
Hoe jong Gijs ook was, hij was zich ervan bewust dat er zieke kinderen waren die niet op vakantie konden met hun ouders, broertjes en zusjes. In de laatste maanden van zijn leven wilde
Gijs heel graag een stichting oprichten, zodat die kinderen er toch tussenuit konden. Hij had zelfs al een naam: Gijsje Eigenwijsje. En een logo: zijn knuffelaap. Best bijzonder voor zo’n jong mannetje, maar ik denk dat alle kinderen die ernstig ziek zijn bijzonder zijn door alles wat ze meemaken.
Na het overlijden van Gijs kwam de stichting er. Samen met Wim, vijf vrienden en familieleden en de hulp van heel veel andere mensen, zorgen we nu dat ernstig zieke kinderen en hun familie gratis een week weg kunnen.
We hebben een paar bungalows waar jaarlijks meer dan honderd gezinnen verblijven. Op vakantie gaan is ontzettend belangrijk, helemaal als een kind ernstig ziek is.
Ik weet hoe waardevol het is om samen te kunnen lachen, een spelletje te spelen en even niet bezig te zijn met ziekenhuisbezoeken en ziek zijn. Vakanties worden later dierbare herinneringen. Het minste wat ik kan doen voor deze gezinnen is ze te helpen een fijne tijd te laten beleven met elkaar. Precies zoals Gijs wenste.”
