Gijs was een spontaan kind, genoot van het leven, was sociaal en hield van ravotten. Hij ging met het grootste plezier naar school en had aardig wat talenten en interesses. Een bewonderenswaardig kind. Dit blijkt wel uit de herinneringen die opborrelen bij familie en vrienden als je hen vraagt wie Gijs eigenlijk was en hoe Stichting Gijsje Eigenwijsje is ontstaan.
Een beeld van Gijs, van, zoals oma Mieke zegt: een prachtkind.
Interviews en tekst:
Grace van den Dobbelsteen
‘Zonnig kind’ – Angéle
“Gijs en zijn broer Bart, niet anders gekend als beste maatjes. Stoere, leuke jongens zonder zorgen.’ Angèle, vriendin van de familie, vertelt: ‘Boefje Gijs en zijn broer Bart, ik zie ze zo voor me, altijd aan het klauteren en klimmen, echte maatjes, twee handen op één buik. Wij maken deel uit van een hechte vriendengroep en kennen Gijs vanaf zijn geboorte. Een zonnig kind. Ik kan me nauwelijks herinneren dat hij boos was. Hij genoot van het leven, had altijd plezier en hij viel ook op door zijn aandacht voor de ander. Geïnteresseerd in van alles en nog wat, vroeg hij je het hemd van het lijf. Omdat hij graag het naadje van de kous wilde weten, wist hij ook heel veel.“
Wijsheid
“Gijs werd ziek. Je kunt het je niet voorstellen. Je vraagt je af: hoe kunnen we hier samen het beste mee omgaan?” De vrienden bleven dicht bij de stijl van Gijs: hij was niet alleen erg sociaal, maar ook een doorzetter. “Dat geeft je direct kracht. Toen hij ziek was, kleide hij bakjes. Hij had zich voorgenomen om geld bijeen te brengen voor zieke kinderen. Hij ging op in de gezelligheid en warmte die zijn omgeving hem gaf met allerlei activiteiten en gunde andere kinderen die ernstig ziek zijn ook kansen op vrolijkheid. Wat een wijsheid!“ Angèle vervolgt: “Zijn bakjes wilde hij voor een euro verkopen. Hij vroeg me of ik mijn exemplaar in een bepaalde kleur wenste. Dat wilde ik wel. Oranje! Zijn lievelingskleur. Dat was dan 1 euro extra, zodat hij wat meer geld kon inzamelen voor zijn goede doel. Hoe creatief en ondernemend.“
Het idee van Gijs
“Inmiddels was het idee om de Stichting Gijsje Eigenwijsje op te richten, geboren. Om het handen en voeten te geven, hebben we als collectief, met de vrienden, een logo laten ontwikkelen. Dit baseerden we op Aap, zijn lievelingsknuffel, die hij altijd bij zich had. We verrasten hem met een cheque van honderd euro in de kerstboom. De eerste donatie aan zijn initiatief, waar hij het echt op had staan. Ik ben blij dat hij de prille aanzet van zijn plan nog mee heeft kunnen maken. Hij vond het nogal wat, honderd euro!“
‘Gijs ging overal vol voor’ – Loes
Loes kijkt met veel plezier terug op de tijd dat zij veel bij Gijs kwam. Zij was naast klasgenoot in groep 3 en 4 ook een vriendinnetje uit de straat. “Onze vriendschap werd vooral heel sterk toen we hoorden dat Gijs erg ziek was. Vanaf dat moment ging ik elke dag naar hem toe, ik wilde er voor hem zijn. Bij hem thuis was het de zoete inval, je was er altijd welkom. Onderling genoten we van de gezelligheid.”
Stoere grapjas
“Gijs was echt een jongen met veel pit, ging overal vol voor, ook in zijn spel. Van een hut bouwen tot riddertje spelen, niets deed hij halve bak. Stoer was hij, maar ook een grapjas. Hij kon overal zo van genieten en hij liet je in je waarde. Eén van de mooie dingen aan Gijs was dat hij hiermee iedereen in zijn omgeving een goed gevoel gaf. Een fijne vriendschap is veel waard, dat is met Gijs wel gebleken.”
‘Mooi souvenir’ – vriend Bart
“Met Gijs had je het altijd leuk! We zaten samen in groep 3, 4 en 5 van de basisschool”, blikt zijn vriend Bart terug. “Gijs was echt sympathiek, bij hem en ook bij zijn familie voelde ik me altijd op mijn gemak. Het is niet vanzelfsprekend dat je mensen een aangenaam gevoel kunt geven puur om wie je bent. Dat is een fi jne eigenschap. Wat ik ook heel bijzonder aan hem vond, was zijn zorgzame karakter. We zaten in groep 4, ik was ergens verdrietig over en wilde niet mee op schoolexcursie. Het waren Gijs en de juf die me kwamen troosten. Gijs wist me te overtuigen dat ik juist wel mee moest gaan. Achteraf was ik zó blij dat hij me over de streep had getrokken, ik had dat leuke reisje niet willen missen, dat had Gijs al begrepen voordat ik het zelf door had.”
Vrolijk bungelen
“We wisten dat Gijs van wilde dieren hield, panters en leeuwen vond hij prachtig. Toen hij ziek was, zette hij de wens in zijn schriftje om die in het echt te kunnen zien. Zo maakte zijn familie met hem een reis naar Kenia waar hij uitgelaten over vertelde. Als souvenirtje kocht hij er handgemaakte poppetjes. “Die zijn voor mijn échte vriendjes”, zei hij, toen hij mij er één gaf. Daar was ik wel van onder de indruk, het maakte me blij. Het Afrikaanse poppetje hangt nog steeds vrolijk te bungelen aan mijn bureaulamp. Een reminder aan Gijs als ik zit te studeren.
‘Hart op de goede plek’ – oma Mieke
Stapelgek op dieren
Zoals veel kinderen, was ook Gijs gek op dieren. “Stapelgek, kun je wel zeggen” nuanceert oma Mieke. Wilde dieren vond hij prachtig. Maar het meest geliefd was zijn grote vriend Dikkie, de hond van opa en oma. Hij speelde vaak en graag bij zijn grootouders. Samen met zijn broer Bart en wat extra hulp van opa bouwde hij er een boomhut, later werd dit een prachtige slaaphut. Als hij bij opa en oma arriveerde, klopte hij eerst op de deur van het tuinhuisje. “Hij vond het simpelweg leuk om eerst de tuinkabouter die er stond, gedag te zeggen. Gijs was geestig, uitbundig en ook lief, wilde het liefst met anderen optrekken. Trok zich het lot van anderen aan. Echt het hart op de goede plek. Niet gek dat hij veel vrienden had.”
Bomen met zijn maatje
“We gingen samen vaak naar het Natuurmuseum, waar de leerzame programma’s de jongens eindeloos boeiden. Bij opa dook Gijs na zo’n museumbezoekje het dinosaurussenboek in; in een mum van tijd kende hij alle dino-soorten uit zijn hoofd. Van Parasaurolophus tot Branchiosaurus, woorden waar je haast over struikelt, hij kon ze zonder haperen benoemen. Net als de namen van de beroemde farao’s van Egypte. Heerlijk kon hij daarover bomen met zijn maatje opa Frans die veel wist van geschiedenis. Dat was koren op de molen van Gijs.”
Sneeuwballen gooien
“In de zomer van 2011 gingen de jongens met hun ouders naar opa Piet in Oostenrijk. Buiten zijn, ravotten, samen konden ze zich er heerlijk amuseren. Gijs was graag in de bergen.” Het bracht hem op een wens op de bucketlist die hij niet veel later zou maken: sneeuwballen gooien, dat wilde hij heel graag nog eens doen.
Prachtkind
“Omdat muziek hem boeide, en Gijs zou Gijs niet zijn als hij niet met de vraag kwam om een instrument te mogen leren spelen, ging hij op drumles. Gijs leefde het leven in optima forma, een prachtkind. Waar je Gijs zag, zag je zijn broer Bart. Een mooi stel waar we trots op zijn.”
‘Dat was typisch Gijs’ – juf Ans
Gijs was leergierig. Op een mooie dag, in groep 3, vroeg hij aan juf Ans of hij een spreekbeurt mocht houden. Hoewel de juf wel wist dat hij een gedreven jongen was, verraste hij haar toch, met zijn vraag én met het onderwerp. “Dat doen we nog niet in dit leerjaar” gaf zij aan. “Maar nog dezelfde dag vertelde hij zijn verhaal over de prehistorie aan de klas, zonder spiekbriefje en met verve. Al ging de inhoud iedereen boven de pet, hij kreeg alle aandacht. Dat was typisch Gijs’, vertelt de juf. ‘Slim en onderhoudend.”
Welletjes
“We hebben ook veel plezier gehad om zijn aanstekelijke humor.” Juf kun je rekenen? Reken er maar niet op! Moppen schudde hij zó uit zijn mouw. Juf Ans heeft talloze mooie verhalen over Gijs. Zo moest hij in de derde voor het technisch lezen veel analogierijtjes lezen. De herhalingen vond hij zo langzamerhand welletjes en wist dit met een geestige twist kenbaar te maken. Juf, moet ik oefenen tot vervelens toe? Dan drink ik nog liever de wc leeg!”
Rake opmerkingen
“Lol hadden we ook bij de jaarlijkse fietsencontrole die bij de school werd gehouden.” Het was in groep 5. Gijs zat in een rolstoel. Juf Ans opperde: “Zullen we jouw banden ook laten controleren?” Dit soort ideeën kon hij wel waarderen. “Hij lag werkelijk in een deuk. Met zijn humor en rake bewoordingen, tomeloze energie en positieve houding was hij een hele bijzondere leerling voor mij.” En de juf was bijzonder voor Gijs.
‘Eén en al expressie’ – oom Nol
“Niemand zo fantasierijk en vrolijk als Gijs!” Oom Arnold , oom Nol voor Gijs, prijst zich gelukkig dat hij zijn oom was. Neefje Gijs verstond de kunst om wat hij vertelde kracht bij te zetten met zijn uitbundige lichaamstaal. ‘Je zag in alles wat hij bedoelde. Was hij blij, dan zag je dat hij zich met hart en ziel happy voelde. Of hij weleens boos was of teleurgesteld? Natuurlijk. Dan maakte hij zijn gemoedstoestand bekend met afgezakte schouders, en om er nog een schepje bovenop te doen, slofte hij dan met doorgezakte knieën de kamer uit. Hij kon het komisch brengen, samen hadden we dan pret voor tien. Hij was een en al duidelijkheid.’
Levendig beeld
“Zijn gevoel voor goed en kwaad was ook heel sterk. Hij was rechtvaardig, hielp anderen graag en kwam -niet voor een kleintje vervaard- op voor anderen als hij zag dat ze onaardig werden benaderd. Gijs was met Puck bij het Bels Lijntje aan het spelen toen er een paar jongens met een grote mond op Puck afkwamen. Gijs stak er een stokje voor door het direct voor zijn nichtje op te nemen. Vast staat dat zijn rechtvaardigheidsgevoel groot was. Het mooie beeld dat ik van gepassioneerde Gijs heb, zal nooit vervagen.” Ook oom Nol denkt met een warm hart terug aan Gijs. Gijsje het leukste Eigenwijsje.
‘Zijn positiviteit was enorm’ – moeder Nicole
“De broertjes Gijs en Bart waren onafscheidelijk. Ze kregen met enige regelmaat de vraag of ze een tweeling waren. Dan zag ik de pretogen al, ze gingen er haarfi jn in mee. Hoe meer lol, hoe liever. Van plezier maken, maakten zij een levenskunst.”
Samen op vakantie
“Wat ik heel fi jn vond, was dat Gijs zich echt om anderen bekommerde. Dit had hij als heel klein jochie al. We zagen dit ook in de tijd dat ik zijn voetbalteam coachte. Als een medespeler ongelukkig werd geraakt, dan ging hij er direct op af om te kijken of hij kon helpen. Hij wilde oprecht iets voor anderen betekenen. Zelfs toen hij ziek was. Hij trok zich het lot aan van andere ernstig zieke kinderen, en wilde graag dat zij, net als hij, nog fijne dingen zouden kunnen doen. Samen vakantie vieren, was zijn idee nadat wij als gezin een fijn weekendje hadden gehad in een huis van vrienden. Wij hebben zelf ook ervaren dat een andere omgeving je de ruimte geeft om je zorgen even wat opzij te schuiven.”
De wens van Gijs
“Wij stonden ervan te kijken dat Gijs met het idee van een stichting kwam. Om in te schatten of hij begreep wat dit inhoudt, stelden wij hem de vraag wat hij precies bedoelde. Het was zo klaar als een klontje. Hij wist heel goed wat hij zei. Hier zagen wij denker, organisator en aanpakker Gijs, want de regie nemen, dat kon hij. We begrepen zijn wens. Samen vonden we het belangrijk dat de stichting er zou komen. Die kreeg de naam die hij zelf bedacht: Gijsje Eigenwijsje. Pakkender kon niet.”
Schriftje
“Als gezin hebben we geprobeerd Gijs maximaal te laten genieten van de dingen die hij nog graag zou willen doen en van het samenzijn. We lieten ons leiden door zijn bucketlist. We focusten ons op wat kón, niet op wat niet kon. Zijn schriftje met wensen stond vol leuke ideeën, klein en groot. We zijn dankbaar dat hij dit met twee handen aangreep. Zijn positiviteit was enorm!”