Samen zijn

December is voor de meeste mensen een maand van feestdagen en samen zijn. Ik ga ervan uit dat dit ook zo was bij het gezin van Gijs. Heerlijk om die kids de eerste dagen van december – stuiterend van de spanning – door het huis en naar school te zien gaan. Zo benieuwd wat onze goedheiligman zal brengen. En wanneer op 5 december de verwennerij echt was begonnen,  werd er waarschijnlijk alweer uitgekeken naar de week erop.

Terwijl de kids nog druk waren met hun nieuwe speelgoed, waren mama en papa alweer bezig met de voorbereidingen op de verjaardagen. Want zowel mama Nicole als Gijs zijn dan jarig. Mama op 11 december en Gijs op 12 december. Het zijn de momenten die gevierd moeten worden en waar je bij stil moet staan. Een moment van vreugde en plezier. Met familie, vrienden en vriendinnen een feestje bouwen.

Aansluitend kwam dan de voorbereiding naar de kerstdagen. En ik neem aan dat voor hen hetzelfde gold, als in zoveel gezinnen geldt: het huis gezellig maken. De kerstboom opzetten en versieren, kerstliedjes zingen, je kent het wel. Heerlijk om die behaaglijke sfeer te creëren tijdens deze donkere dagen.

Een periode van samen zijn. Samen met je gezin, met familie en met goede vrienden. Samen delen en stilstaan bij het feit dat wij het allen zo goed hebben. En even stilstaan bij hen die het minder goed hebben. Een hand over je hart strijken en te kijken of je juist hen nog iets kunt geven om het leven een stukje aangenamer te maken. We zijn in deze periode liever naar elkaar, toleranter voor elkaar en beloven vaak dat wij dit het volgend jaar niet alleen tijdens deze periode zullen zijn. En langzaam aan gaan ook wij nadenken over hoe ons jaar is verlopen en welke goede voornemens wij hebben voor het komende nieuwe jaar.

Want als de dagen voorbij zijn waar wij zingen over ‘vrede op aarde’ en ‘dreaming of a white Christmas’, werken we toe naar het einde van het jaar. Velen zijn vrij in deze periode en hoeven niet naar school of werk. Heerlijk samen zijn in je eigen vertrouwde, gezellige omgeving.

Uiteindelijk belanden we op de allerlaatste dag van het jaar. Wederom een dag van feesten en gezelligheid. We halen weer heerlijke hapjes in huis. Natuurlijk de oliebollen en appelflappen en voor de kids de Jip en Janneke-champagne en de alcoholvariant voor de volwassenen. En dan op 31 december, wanneer de klok 00.00 uur slaat, wensen wij elkaar allemaal het allerbeste voor het nieuwe jaar! En hopen wij dat het een topjaar wordt! En tot en met 2010 wist waarschijnlijk nog niemand in huize Baeten hoe belangrijk het werkelijk was om hierbij stil te moeten staan. En hoopten ook zei dat het vooral weer een mooi, leuk, gezellig en fantastisch jaar zou gaan worden, met elkaar.

Maar hoe anders verliep 2011. Op 11 augustus kregen Gijs en zijn gezin te horen dat hij ziek was. Gijs had hersenstamkanker. Dit is een ongeneeslijke vorm van kanker en Gijs zou nog maar drie tot zes maanden te leven hebben. En naast de klap die hierdoor binnen kwam en het enorme gevecht, de strijd die nog zou worden geleverd en het intense verdriet, wilde Gijs één ding: doorgaan! Hij bleef knokken en gaf zich niet zomaar gewonnen. Eén van de dingen die hij nog graag wilde, was oud worden. En zo werd vervolgens ieder weekend Gijs zijn verjaardag gevierd, inclusief slingers, taart, bezoek en cadeaus. En Gijs had de wens om zelf zijn stichting op te zetten. Zo heeft hij zelf de naam nog bedacht. Maar die feestmaand, die mooie decembermaand, daarvan was het ineens de vraag of hij deze nog zou halen.

Nog één keer Sinterklaas vieren. Nog één keer de verjaardag van zowel zijn moeder als van hemzelf meemaken. En nog één keer de kerstdagen samen zijn. En dan ineens stilstaan bij het eigen leed. Maar toch ook het leed van anderen. Want Gijs had een doel met zijn stichting. Hij wilde graag dat zijn stichting een vakantiewoning zou krijgen, waar andere ongeneeslijk zieke kinderen de mogelijkheid zouden hebben om gratis een weekje op vakantie te kunnen met hun gezin. Zodat ook zij even weg konden zijn van ziekenhuizen en artsen. Even een weekje samen zijn – in een warm nest – genietend van elkaar. Eigenlijk hetzelfde als je rond de kerstdagen doet.

En ja, het is Gijs gelukt om deze dagen nog door te komen en er nog één keer bij te zijn. Maar op 30 december 2011 was de strijd gestreden en nam deze grote held afscheid van allen die hem dierbaar zijn. En na al die jaren, dat deze maand een mooie feestmaand was voor Gijs en zijn familie, is het sinds 2012 een maand van herinneringen, pijn en verdriet. Pijn en verdriet omdat Gijs geen Sinterklaas meer mee kan vieren. Pijn en verdriet omdat hij zijn eigen verjaardag niet meer kan vieren. Pijn en verdriet omdat hij er niet meer bij is als mama jarig is. Herinneringen zijn er ook van de laatste maand van Gijs zijn levensjaar, waarin hij zo hard heeft gevochten. Herinneringen die iedere kerst weer terug komen. En nu niet meer aansluitend door naar oudejaarsdag.  Nee, daar is een bijzondere dag tussengekomen. Want op 30 december zal er altijd bij stil worden gestaan dat Gijs veel te vroeg en veel te jong van hen is afgenomen.

En dan – op 31 december – sluit het jaar wederom af. Ondanks het grote verlies, moeten ook Bart, Wim en Nicole door. Zij moeten door voor zichzelf, hun gezin en voor Gijs! Want zolang Stichting Gijsje Eigenwijsje er is, zal Gijs altijd herinnerd worden en zal hij altijd in ons midden blijven. Ondanks deze gedachte, zal december nooit meer hetzelfde zijn.

Ik wens een ieder een vredige tijd de komende kerstdagen en vraag u allen om tijdens deze dagen een moment stil te staan bij hen die het moeilijker hebben dan u en ik. En wat zou het mooi zijn als we allemaal beloven om er voor deze mensen weer net iets meer te zijn dan het afgelopen jaar. En pak dan gelijk even een moment om te denken aan ‘onze held’ Gijs, waarvan ik zeker ben dat hij van bovenaf op ons neerkijkt. En zullen we elkaar dan meteen beloven dat wij in 2016 allemaal ons steentje weer bij zullen dragen aan zijn mooie stichting? Ik zal het zeker doen!

Vervolgens zal ik ervoor zorgen dat zijn hemel op oudejaarsavond om 00:00 uur extra verlicht wordt door die ene vuurpijl die ik voor hem zal ontsteken. Waarbij ik het glas zal heffen en Gijs weer even mijn knipoog geef.

Ik wens u allen een mooie kerst en een heel gezond 2016!